Mooi kampeerplekje gevonden, warm dus nog een shampoo- duik in zee genomen.
28-5
Bij opstaan al vrij warm en drukkend. Een betrokken hemel.
Na een uurtje noord varen richting de Sognesjoen opeens onweer in de verte. Ik had heel weidse vergezichten en zag dat er op verschillende plekken hoosbuien ontstonden. Bliksem ver voor me, soms inslaand in de toppen van hoge granieten berg-eilanden. Bliksem ver ten oosten van me, in de bergen op het vasteland. Adrenaline in mijn lijf. Na een uurtje werd het minder en trok alles naar het noorden weg. Het werd met doorbrekende zon heet! Ik voelde me waardeloos. Besloot me te ontdoen van droogpak en peddelde uiteindelijk in een lichte 3 kwart broek en blote bast. Dat was beter. Ondertussen de Sognesjoen overgestoken, kreeg er bijna hoogtevrees van want ik had daar 1200 meter water onder me, ongelooflijk wat die ijstijdgletsjers hier hebben weggeschuurd.
Doorgevaren tot Askvoll omdat daar een hotelletje was.
29-5
Korte etappe voor de boeg tot Florø waar ik een of enkele rustdagen wil pakken. Landschap is veranderd. Hoge granieteilanden waar overal watervalletjes vanaf stromen. Vanochtend een laag wolkendek dus alle toppen in de wolken. Het klaart later op en ik krijg weer een prachtig weids stuk met vrij zicht op de oceaan ten westen en hoge eilanden en bergen met sneeuw. Ook wel weer warmer maar ik red het met het droogpak en mezelf met water besproeien.
In Florø een appartementje aan het waterfront met toegankelijk steigertje waar mijn kano op kan blijven liggen. Stinkkleren hup in de wasmachine en in korte broek en op slippers het centrum opgezocht. Waar ik kon overdenken wat deze expeditie me tot nu toe gebracht heeft. In ieder geval een confrontatie met de grenzen van mijn kunnen. Er is veel wat ik niet in de hand heb. Niet alleen het kajakken kan zwaar zijn maar daarnaast ook nog het dagelijkse zeulen met de kano strandjes op en af, al het kampeergedoe, de dagelijkse stress van wat voor weer het zal zijn en of het vooraf uitgezochte overnachtingsplekje wel toegankelijk is. Het dagelijks wegmalen van veel boterhammen. Opvallend hoe sterk de mentale kant kan doorwerken. Als ik me niet goed voel kan ik daar erg op gefixeerd raken en komen er heel makkelijk negatieve scenario's in mijn hoofd. Wat helpt is focussen op de dingen die ik wel kan doen (zoals koelere vaarkleding aantrekken, een kortere etappe varen)
Naast het soms onvermijdelijke afzien ook zoveel prachtige momenten van zijn in dit landschap. Verwondering over de afstand die ik inmiddels al heb afgelegd. De breedtegraden die oplopen. Het ook geregeld moeiteloos voortglijden door het water. Onverwachte ontmoetingen. Visjes vangen. Al die eidereenden en andere bijzondere vogels. Ook erg leuk is het meeleven van de bloglezers.
Je doet het geweldig.
BeantwoordenVerwijderenAfzien is een onderdeel van de tocht.Je rustplek zag ik op google (fijne uitvinding !)Mooie plaats om bij te komen.
Je weet nog wel dat je voor de lol weg bent hé.Ruik je zelf hoe fris je bent in je schone goed ???
Ken je het schone lied : "Wie rusten wil in 't groene woud.Wie rusten wil met lusten" ?.
Even een afwisseling met de zeeballades...........
Veel plezier
Hoi Wieger. Boeiend dat je ook over je innerlijke processen schrijft. Tenslotte is het ook je bedoeling toch, om jezelf tegen te komen tijdens deze ontdekkingsreis. Het moet je ook een kick geven, stel ik me zo voor, om te ervaren dat je geheel op eigen kracht nu bent gekomen in een gebied waar het niet donker wordt 's avonds! Heb het goed en geniet van je pauze. Henk.
BeantwoordenVerwijderenHe Wieger, wat zie ik daar op de foto: je hebt toch je Nederlandse vlag in de top gehesen!:-)
BeantwoordenVerwijderenHeb je de Hurtigruten al voorbij zien komen vanuit je appartement? Volgens mij stopt die ook in Florø
Reflecties
BeantwoordenVerwijderenHi Wieger,
Jouw overdenkingen nodigen mij ook om te reflecteren op zware trektochten die ik eerder maakte met Tiny; per zeekano of te voet. Ik hoop dat je ze me niet kwalijk neemt.
Ik moet zeggen dat ik zulke zware terugslagen, zoals jij die nu ervaart, nog nooit heb gehad.
Dat jij ze wel hebt komt, denk ik, deels doordat je alleen vaart. Maar dat is deel van je uitdaging; Omdat je alleen op je zelf moet vertrouwen leer je misschien wel sneller hoe je daarmee om kunt gaan.
Maar laat ik beschrijven hoe wij met zware of lange etappes omgingen.
Ik denk dat wij volgens het principe van "belonen" te werk gingen. Dus als we een zware overtocht hadden gehad OF een moeilijke passage een berg op met 25 kg op mijn rug, dan hadden we daarna als beloning een uitgebreide pauze. Of we stopten voor die dag en zetten het tentje op.Zeker als het koud was of als we slecht weer met sneeuw hadden. En als het zo hard waait dat het horizontaal regent bleven we gewoon een dagje in de tent. Een leesboek is dan aangenaam gezelschap.
De stress om het weer hadden wij ook wel, maar toch voelden ons in Noorwegen per kano enorm gesteund door de op het uur nauwkeurige voorspellingen van YR.no. We richtten onze dagplanning dan ook in naar de voorspellingen van de dag. Soms werkten we ook een paar dagen vooruit als het ging om een route uit te stippelen met wel of geen grote oversteek en buitenom of binnendoor een eilanden reeks.
De stress van grote oversteken heb ik ook ervaren maar jij kan dat mooi oplossen met de AIS-app. Die hadden wij toen nog niet.
Het is natuurlijk ook wel zo dat één van ons beiden een off-day had; dan help je elkaar daar weer uit; OF wat ook voorkwam is dat we dan een klein dagtraject deden of gewoon een dag pauze namen. Bij een zware tocht hadden we soms 1x per week een pauze-dag.
Die dag pauze heb jij inmiddels ook ontdekt. Zelfs Freia Hoffmeister nam op haar enorme trips soms zelfs een aantal dagen rust. En wat jij doet met af en toe een hotelletje of zoiets is ook een mooie remedie want dan heb je weer eens wat aanspraak.
Als ik me probeer te verplaatsen in jouw solistische positie dan zou ik ook volgens het "belonings"-principe te werk gaan en na een zware overtocht of zoiets een uitgebreide pauze onderweg nemen. Natuurlijk mis je dan de menselijke aanspraak die een pauze gezellig maakt. Maar je kunt natuurlijk ook je foto- en/of filmcamera als je reisgenoten zien en op je pauze plek een beetje rondkijken, benen strekken, stukje lopen of klimmen en dan foto's en/of film maken. Je kunt ook midden op de dag in je blog schrijven. Je kunt bijvoorbeeld ook meer of vaker in je blog schrijven tijdens pauzes.
Op dit moment mag ik je herinneren aan je eigen credo dat "de reis zelf het doel is". Dus als de pauzes of rustdagen veroorzaken dat je de Nordkapp niet haalt dan is dat maar zo. Dat is dan een mooie smoes om later de rest nog eens te doen.
Het sjouwen van de kano hebben we natuurlijk ook wel als zwaar ervaren maar ik heb daardoor des temeer respect voor dat jij alleen moet sjouwen. Alhoewel je met je slimme tasjes natuurlijk wel je kano eerst leeg kunt halen.
Goede vaart verder.
René